Uiteten gaan in tijden van coronacrisis in onmogelijk. Maar degene die toch lekker wil happen op de zaterdagavond kan wel het restaurant in huis halen. Verslaggever Bram van der Heijden nam de proef op de som.

Eén teleurstelling wordt je bespaard dezer dagen. Haast watertandend stap je een van je favoriete restaurants binnen, klaar om eens lekker te gaan uiteten, komt de serveerster op je af gelopen: ‘helaas meneer, we zitten vol’. Sputterend wijs je dan nog even op al die lege tafels, maar het antwoord blijft resoluut. Had je maar moeten reserveren, klinkt het verwijtend. Even spontaan een hapje doen, zit er vaak niet meer in.

Lees ook: Restaurantrecensie: Thuisbezorgd menu van MEDS in Sittard is ‘even op vakantie thuis’ADVERTENTIE     

Daar is echter nu abrupt verandering in gekomen. Sinds vorige week zondag moet de horeca op last van de overheid de deuren gesloten houden. Zo ook in Roermond, de stad waar mijn vriendin en ik graag gaan uiteten. Lekker dichtbij en voldoende keuze om een beetje te variëren. Deze zaterdagavond willen we romantisch ‘uiteten’, maar dan wel noodgedwongen thuis. Diverse horecaondernemers hebben hun restaurant dicht, maar de keuken draait wel nog. Dus de echte liefhebber krijgt zijn maaltijd nu thuisbezorgd.

Ipad

We ploffen met de ipad op de bank om eens te kijken wat er allemaal voor lekkers te krijgen is. De zoektocht op internet is lastig. Niet elk restaurant heeft de keuken open gehouden. Dus het is goed zoeken. Facebook blijkt toch de beste gids. Eetgelegenheden die hun menu’s aan huis bezorgen in coronatijd toeteren op dat platform nog het meest. Maar wat gaat het worden? Onze favoriete Griek? Of toch die voortreffelijke Italiaan? De blik aan de andere kant van de tafel verraadt dat beide op de reservebank zitten. Nee, deze zaterdag gaan we voor een maaltijd van de Jill Murphy’s, een eetcafé dat zichzelf heeft gedoopt tot ‘home of the ribs’. Dan moeten de spareribs wel écht lekker zijn. Over de telefoon geven we de bestelling door.

Dan zelf aan de slag om er toch een beetje een restaurantsetting van te maken thuis. Kaarsjes, het goede servies en wat tierlantijnen voor op tafel worden van stal gehaald om het gezellig te maken. Een geluk is trouwens dat we inmiddels überhaupt een eettafel hebben. Op de valreep van de coronamaatregelen konden we vorige week zaterdag eindelijk het meubelstuk ophalen na maanden wachten. Anders hadden we de maaltijd gewoon op de bank moeten eten. Ook leuk en lekker, maar om toch een beetje het restaurantgevoel te krijgen is een tafel onontbeerlijk.

Geen fysiek contact

Precies op de afgesproken tijd gaat de deurbel. „Het eten”, roept de vriendelijk kijkende bezorger. Snel steekt hij het pinapparaatje naar voren. Fysiek contact moet immers zoveel mogelijk worden vermeden. Voordat ik het door heb, stuift de jongeman weer naar zijn bestelbus en rijdt hij de straat uit. De geur van zoet gemarineerde spareribs vult de hal naar de eetkamer. Heerlijk. Nu snel eten. Ze moeten natuurlijk niet koud worden. Wel nog eerst even een voorgerechtje. Voor mij de vitello tonato en de carpaccio voor mijn vriendin. En net zoals in het restaurant elkaar natuurlijk laten proeven. Het zorgt voor Disneys ‘lady en de vagebondtaferelen’ – je weet wel, de hondjes die samen spaghetti eten – aan de eigen eettafel. Dan is het eigenlijk zelfs leuker om thuis te eten dan in een restaurant.

De spareribs smaken voortreffelijk. Het is ook eigenlijk het perfect soort eten voor wie thuis lekker wil happen. In je eigen woonkamer geen vervelende buren aan het tafeltje naast je die je streng aankijken als je met vieze vingers je glas vastpakt. Ik moet zeggen, eigenlijk heeft de coronacrisis ook wel iets goeds gebracht. Thuis uiteten is best leuk. En de teleurstelling van de ‘we-zitten-vol-opmerking’ door een nukkige serveerster blijft je gegarandeerd bespaard.